Użytkownicy języka polskiego często zmieniają lub modyfikują znaczenia wyrazów zapożyczonych, co najczęściej nie znajduje aprobaty normatywistów. Słowo arbitralny pochodzi z łac. arbitralis – polubowny, pojednawczy, od arbiter – rozjemca, sędzia polubowny; pan, władca. Jego znaczenie w języku polskim to wg „Uniwersalnego słownika języka polskiego” pod red. S. Dubisza: ‘ a) niedopuszczający sprzeciwu, b) narzucający komuś swoje zdanie, nieznoszący sprzeciwu, apodyktyczny’, wg „Słownika współczesnego języka polskiego” pod red. B. Dunaja: ‘narzucający bezwzględnie swoje stanowisko, nieznoszący sprzeciwu, bezwzględny, apodyktyczny, samowolny’. Arbitralne mogą być decyzje, sądy; arbitralne rozstrzygnięcie sporu; arbitralny ton wypowiedzi. Arbitralny nie oznacza więc, jak Pan sugeruje, „konwencjonalny, ogólnie przyjęty”. Doszło tu do rozszerzenia znaczenia. Wartość znaczeniowa tego wyrazu ma zabarwienie emocjonalne, motywowane pragmatycznie. Ujemne nacechowanie tkwi w wyrazie implicite [tak jak na przykład w wyrazie oferma – niezdarny, niezaradny; fajtłapa].
Katarzyna Jachimowska