O użyciu wariantów w/we nie decyduje kryterium żywotności (por. poszliśmy w pięciu, nie: poszliśmy we pięciu; poszliśmy w dziesięcioro, nie: we dziesięcioro), lecz przede wszystkim tzw. łączliwość: formę we łączymy z niektórymi wyrazami zaczynającymi się od zbitki spółgłoskowej (przede wszystkim leksemami z nagłosem w/f + spółgłoska, np. we wsi, we Włoszech, we Francji). Trzeba też pamiętać, że dystrybucję obu form warunkuje zwyczaj językowy. Może być więc tak, że jeden wyraz zastosowany w różnym kontekście przyłącza inną formę przyimka. Gdy przyswajamy język, po wielokroć uczymy się gotowych osłuchanych formuł, które choć mogą być podobne po względem formalnym i znaczeniowym, to wykazują drobne różnice strukturalne.
Gdyby sformułowaną przez Pana uwagę odnieść nie tyle do ogólnie pojętych wariantów w/we, ale do konkretnego połączenia W(WE) + trzech, byłaby ona uprawniona.
Bartłomiej Cieśla
