Dzień dobry,
proces asymilacji zapożyczeń polega m.in. na tym, że gdy wchodzą one do powszechnego użytku nie tylko są adaptowane fonetycznie (czyli stają się w wymowie bliższe językowi polskiemu niż językowi oryginału), ale także zaczynają zwykle podlegać odmianie, zgodnie z obowiązującymi w polszczyźnie wzorami. Tak też jest ze wymienioną nazwą rośliny – maca, a wymawianą maka. Jeśli rzeczywiście używamy zbliżonej do oryginału wymowy (tj. maka) to rzeczownik ten odmienimy analogicznie do rzeczownika paka (czyli rzeczownika zaliczającego się do żeńskiej grupy deklinacyjnej z tematem zakończonym się na spółgłoski k, g, ch), wymuszając niejako (ze względu na zachodzące w obrębie wyrazu zjawiska morfonologiczne) zapis już spolszczony:
M. maka
D. maki
C. mace
B. makę
N. maką
Ms. mace
W. mako!
Drugi, wskazany w pytaniu rzeczownik maca (znaczący tyle, co 'cienki placek z niekwaszonego ciasta bez soli’) jest także zapożyczeniem (z języka hebrajskiego), ale jego odmiana przebiega inaczej: DCMs – macy, B – macę, N – macą. Wynika to z faktu, iż należy on do innej grupy deklinacyjnej, a mianowicie do rzeczowników rodzaju żeńskiego, których temat kończy się na spółgłoski funkcjonalnie miękkie (c, cz, dz, dź, rz, sz, ż).
Łączę pozdrowienia
Agnieszka Wierzbicka
