Aby wyrazić, że nie ma chętnego do wykonania jakiejś czynności albo nie ma nikogo, kto mógłby daną czynność wykonać, możemy posłużyć się dwiema konstrukcjami: nie ma komu + bezokolicznik lub nie ma kto + bezokolicznik. W przytoczonej sytuacji poprawne byłyby zatem sformułowania: nie ma komu tego zrobić oraz nie ma kto tego zrobić. Co prawda ta pierwsza uznawana jest przez niektórych językoznawców jako zaczerpnięta z języka rosyjskiego, ale jest akceptowana przez źródła poprawnościowe. Połączenie z narzędnikiem dopuszczalne jest tylko w odniesieniu do rzeczy. np. robić coś (czym?) szydełkiem, nie zaś do osób.
Katarzyna Burska
