Nazwiska znanej polskiej uczonej nigdy nie powinniśmy polszczyć. Po pierwsze, byłoby to niezgodne z tradycją językową, po drugie, utrudniałoby identyfikację sygnowanej tak postaci. Zdarza się, że obce nazwy osobowe wskazujące Polaków, którzy z jakichś względów zapisali się kartach historii, są zapisywane wariantywnie, nie wynika to jednak z żadnego nakazu, ale zwyczaju językowego. Ten zaś kształtują przede wszystkim ludzie słowa: dziennikarze, publicyści, naukowcy, niekiedy też osoby, które noszą dane nazwisko. Wiemy na przykład, że nasz wybitny kompozytor posługiwał się dwoma wariantami swego nazwiska: francuskim oraz polskim.
Bartłomiej Cieśla
