Jak wskazują słowniki etymologiczne, przymiotnik istny jest derywatem od staropolskiego słowo isty, które z kolei należy wiązać z prasłowiańskim *jьstъ oznaczającym 'ten sam’. Witold Bańkowski podkreśla dodatkowo dialektalny charakter tego przymiotnika. U Aleksandra Bruecknera pod hasłem isty (a zatem wyrazem, od którego pochodzi istny) widnieje informacja o powiązaniu z cerk. istina 'prawda’. Istny i istina należałyby więc do tej samej rodziny wyrazów. Pojawienie się wyrazu istny w polszczyźnie datowane jest – według różnych źródeł – na II połowę XIV w. (W. Bańkowski, „Etymologiczny słownik języka polskiego”) lub XV w. (dokładnie 1435 r., „Wielki słownik języka polskiego” pod red. P. Żmigrodzkiego).
Katarzyna Burska
