Słowo wyga (‘sprytny, obrotny człowiek’) notowane jest w polszczyźnie począwszy od XVIII wieku. To wyraz powstały od czasownika wyć, do którego dołączony jest niezwykle rzadki (i archaiczny) w polszczyźnie przyrostek *-ga (za: W. Boryś, Słownik etymologiczny języka polskiego, 2008). Można przypuszczać, że pierwotne znaczenie wyga dotyczyło kogoś, ‘kto wyje’ – prawdopodobnie wyjącego psa, a później przeniesiono to określenie na człowieka.
Agnieszka Wierzbicka
