Leksemy „duszewny” i „duszewność” nie występują w najnowszych słownikach języka polskiego. W Słowniku języka polskiego Samuela Bogumiła Lindego z 1807 roku oraz w Słowniku staropolskim Michała Arcta z 1914 roku wyraz „duszewny” zdefiniowano jako związany z duszą „od duszy, duszy się tyczący”. Rzeczownik „duszewność” jest obecny w opracowaniach teologicznych części środowisk protestanckich. Temat ten spopularyzowali w XX wieku Watchmann Nee oraz Witness Lee, których prace dotyczą „niedoskonałości duszy” oraz zagadnienia uwalniania ludzkiego ducha od przywiązań duszy (tzw. duszewności).

Pozdrawiam

Elwira Olejniczak