Segment -ña wymawiamy w polszczyźnie z jotą, jako [ńja], por. [Espańja], [xalapeńjo]. Pamiętając o zasadzie ortograficznej, która mówi, że w wyrazach obcego pochodzenia zakończonych wskazaną zbitką głosek w formach zależnych zapisujemy podwojone -ii, prawidłowa będzie odmiana:
M. Azaña
D. Azañii
C. Azañii
B. Azañę
N. Azañą
Ms. Azañii
Końcówki fleksyjne tego nazwiska odpowiadają zakończeniu takich wyrazów, jak Dania czy linia (w obu słowach fonetycznym reprezentantem znaku i jest [j]).
Łączę pozdrowienia
Bartłomiej Cieśla
